Fascinerend. Echt, fascinerend: het fenomeen ‘DisneyCollector’ op YouTube. Ik dacht dat ik redelijk doorhad waar YouTube voor gebruikt kan worden. Voor mij is het een jukebox waar ik bijna alle muziek kan vinden waar ik op dat moment zin in heb. Plus een geweldig middel om inspiratie op te doen voor mijn choreografieën. Voor husband het ideale medium om alle autoreviews te bekijken en te leren over potentiële nieuwe gadgets. Met de komst van onze little Monkey is daar de wereld van kinderfilmpjes bij gekomen. Nijntje, Jokie, Zandkasteel, Bob de Bouwer…ze zijn allemaal de revue gepasseerd. Prima.
Tot vorig jaar het zien van de film Cars 1 het leven van mijn mannetje volledig op zijn kop zette. En dan met name een specifieke scène van 1 minuut. Tractor tipping. Sindsdien wordt deze scène iedere dag, zonder uitzondering, steevast uren aan een stuk nagespeeld. Deze scène is zelfs in het naarbedbrengritueel verweven. Heerlijk. Dit betekent ook dat Max nog maar 1 nut ziet in YouTube: Cars kijken. Het begon met de legendarische tractortippingscène die opnieuw en opnieuw moest worden bekeken. Prima. Ik vind die ook best grappig.
Maar dan…helaas helaas heeft YouTube de functionaliteit om andere, gerelateerde video’s aan te bieden. Zoonlief klikt uiteraard kundig door en heeft haar ontdekt: DisneyCollector. Aaargh. Laat me je haar beschrijven. Het gaat hier om een volwassen (qua leeftijd, niet qua gedrag) vrouw met steeds weer nieuwe ‘jolige’ nagels (blauw met op iedere nagel een Plutostickertje. Seriously…). Ze verzamelt alles van Disney. Speelgoed wel te verstaan. Ze denkt recensies op YouTube te zetten van haar nieuw verworven speledingetjes. Maar eigenlijk is het een trieste vertoning van een vrouw die haar jeugd niet los kan laten (jeugdissues?) en aan de wereld toont hoe zij met haar speelgoed aan het spelen is. Met haar knauwerig Amerikaanse accent, gepaard met hoge stemmetjes (die waarschijnlijk de hoofdrollen uit de film moeten irriteren, eh ik bedoel imiteren?) speelt ze scenes uit onder andere de Carsfilms na. Zoals tractor tipping. OMG. Wat verschrikkelijk. Er rijst meteen een bijna niet te beheersen reflex in je op om je iPad onmiddellijk tegen de muur te smijten en er gefrustreerd nog zo’n 10 minuten op te springen. Maar dan zie je je kleine mannetje enorm geboeid de filmpjes bekijken. En nog een keer, nog een keer en ja hoor, nogmaals. Hmm. Nog maar even de reflex onderdrukken dan. Tja, neem het hem eens kwalijk. Het gaat immers om speelgoed. Hij ziet het trieste schouwspel van een volwassen vrouw die bloedserieus Cars-figuurtjes combineert met Play-doh (zodat ze kerstmutsjes kan kleien voor de tractors en Bliksem) en mogelijk haar eenzaamheid probeert te compenseren met haar speelgoedvriendjes er niet doorheen. Vooruit zoon, het is je vergeven. Maar o wat een fascinerend fenomeen is DisneyCollector. Nog veel fascinerender is het aantal views die ze krijgt. Los van de 30% aan views van Max (why son, why), blijven er nog rampzalig veel over. Zijn meer mensen zo gefascineerd door dit kindvrouwtje? Is het ramptoerisme? Of moet ik me serieus zorgen maken over het niveau van de mensheid anno 2014? Het nodigt me bijna uit om een YouTubekanaal te creëeren wat dit bizarre kanaal overtreft, kijken hoeveel views ik kan krijgen. Maar ik geloof niet dat ik behoefte heb om Nutella op de muur te smeren en gehuld in een indianentooi en lederhosen rond te hopsen door mijn woonkamer. Want dat moet het ongeveer wel worden, wil ik het bizarro-level van DisneyCollector overtreffen. Cars en Play-doh? Je Cars-autootjes een surprise-ei geven omdat ze met
Pasen wel een cadeautje verdiend hebben? Helaas, dat niveau zal ik niet kunnen overtreffen.
Ik vrees dat DisneyCollector nog niet uit ons leven is voorlopig, ondanks alle pogingen van husband en mij om vooral de aandacht op andere, leuke filmpjes te vestigen. Meneer is vrij stellig in wat hij wil zien. En volgens het Teletubbie-principe houden peuters blijkbaar inderdaad van herhaling. Dat wordt een staaltje geduldig op de tanden bijten en hopen dat deze fase ooit over gaat (thank God voor het buitenspeelweer nu!). Dan kunnen wij definitief afscheid nemen van DisneyCollector. Geduldig wacht ik die mooie dag af…
myhelterskelter 